یه بازی ساز کیه؟ چطور بازی بسازم؟ از کجا شروع کنم؟ دایرکت ایکس یا اپن جی ال یا گیم انجین یا غیره؟
gameover.blog.ir
بازی ساز کسی هست که وقتی کارگردان می گه می خوایم بازی بسازیم نمی پرسه سبک بازی چی هست.نمی گه آیا تا حالا بازی ساختی خودت یا نه؟ وقتی کارگردان می گه به چند نفر نیرو نیاز داریم می گه من هستم برای بودن.یا می گه من هستم برای اینکه مفید باشم برای هدایت تیم به سمت هدف.بازی ساز به خودش ایمان داره،توی تیم می تونه فرد موثری باشه ،نه نمیاره تو کار.برنامه نویس بازی کسیه که وسط راه ول نمی کنه بلکه سعی می کنه راه بهتر رو پیدا کنه و به تیم کمک کنه تا از سر در گمی در بیان و می دونه تحت شرایط سخت چطوری دچار استرس نشه و کمی با تجربه و تلاش گر باشه.یه بازی ساز صرفا کسی نیست که سبکی از بازی می سازه یا یک مسئله رو حل می کنه.
بازی ساز باید بدونه وقتی که از اول کار عهد انجام یه کاری رو با تیم بسته چطور کنار بیاد با مشکلات مسیر راه.
و با فکر تمام تلاشش رو می کنه و تحقیق شبانه روزی اش نا امیدی رو از پا در میاره،
کارگردان بازی کسی هست که تجربه ی زیادی در کار با ابزارهای مختلف و همینطور تجربه ی فراوانی در شکست خوردن های پی در پی داشته.این فرد اقیانوسی از مهارت های مختلف هست هر چند این اقیانوس به عمق یک سانتی متر باشه.
مهم ترین نکته ای که یک کارگران بازی باید بدونه انتخاب اعضایی هست که کارگردان رو درک کنند و هماهنگ باشن باهاش و با هم.
تجربه ای کارگردان چیزی هست که از علم بازیساز بسیار بسیار بالاتر می تونه باشه.
بازی ساز کسیه که به علم خودش اکتفا نمی کنه بلکه سعی می کنه در برابر حرف های یک کارگردان با تجربه همیشه سر تسلیم فرود بیاره و تمام تلاشش رو بکنه برای رسیدن به هدف.
این فرد کسی هست که بازی ساز هست و اگه نباشه لااقل می دونه مدیریت زمان در بازی سازی چه اهمیتی داره.
--
اما تازه کاران این حرف ها رو کم تر درک می کنن. و مطالب فوق برای افرادی بود که حداقل با game engine ها کمی کار کرده و آشنا هستن.
بذار کمی هم با تازه کارا حرف بزنم:
تازه کار یک فرد سر در گم هست که چند سالی بهش حتی نمی گن با چی کار کن.
تازه کار می ره درگیر دو سه خط کدنویسی می شه در مرحله اول و فکر می کنه باید کل بازی رو با directX یا OpenGL پیاده سازی کنه.
تازه کار فکر می کنه باید بره فکر کنه روی اینکه چطوری یک مدل رو با کد بسازه و دو سه تا خط و این همه گرافیک از کجا بوجود اومده و چه طوری خیلیا بازی می سازن؟ :D
-
تازه کار باید بدونه توی مرحله اول نباید درگیر جزئیات بشه. نیازی به دانش فنی دایرکت ایکس و ... در مرحله ی اول نیست.
تازه کار در مرحله اول باید unity game engine و game maker studio رو تجربه کنه. باید بدونه sprite یعنی چی. باید بپرسه چطوری یک مدل مشت می زنه ، می پره. به این می گیم Rigging (ریگینگ)(ریگر کسی هست که کاراکتر رو می بره توی یک نرم افزار سه بعدی مثل max یا maya یا blender و بهتره اولین بار با آخری کار کنه یعنی بلندر که یک ابزار اپن سورس و کاملا رایگان و بسیار قدرتمند هست و حداقل برای ساخت مدل های ساده و حتی پیچیده در صورتی که کم کم تکنیک ها رو یاد بگیره حتما توصیه میشه.)
تازه کار باید بدونه پس زمینه های بازی های خوب رو همش رو با نقاشی های دو بعدی ایجاد نمی کنن بلکه از render یا خروجی های نرم افزارهای سه بعدی هم اتفاده می کنن که به صورت png یا jpg در میاد و در پس زمینه و بک گراند به عنوان اسپرایت(sprite) یا background یا تکستچر(تصویری که روی یک مدل ساده plane انداختیم و در پس زمینه بازی اون رو قرار می دیم) استفاده میشه.
تازه کار باید بدونه مثلا با unity چطوری یک منوی انیمیشن دار بسازه. باید یاد بگیره با بلندر چطوری uv map کنه(یعنی عکسی رو برداره و تکه تکه های این عکس یا هر قسمت دلخواه از این عکس رو روی قسمت دلخواه از مدل علامت گذاری کنه و از مدل unwrap شده یو وی بگیره که وقتی مدل رو بردیم توی مثلا گیم انجین unity و انداختیم توی صحنه و تکستچر رو انداختیم روش دقیقا قسمت های تنظیم شده روی قسمت های یو وی شده از مدل قرار بگیره و با بزرگ یا کوچک کردن مدل،به هم نریزه)
تازه کار باید یاد بگیره چطوری برای وردی های کیبورد یا ماوس یا کلیک یا تاچ کد بنویسه یا چطوری از ابزارهایی که برای اینکار تولید شده استفاده کنه.
تازه کار باید بدونه پکیج یعنی چی.
باید بلد باشه به یک توپ ساده فیزیک بده تا وقتی بازی اجرا میشه توپ روی زمین بیفته و جاذبه داشته باشه و همینطور باید بتونه دو تا ابر رو توی صحنه به عنوان particle یا سیستم ذرات به حرکت در بیاره. ایجاد باد رو باید بدونه و روشن و خاموش کردن چراغ و ایجاد باران و برف یا ساخت منوهای بازی رو باید بدونه یا حداقل بپرسه.
--
در مرحله ی بعدی:
بازی ساز مبتدی کسی هست که یاد می گیره با ابزارها و تیم کار کنه.
در مرحله ی آخر یک بازی ساز حرفه ای یاد می گیره که حرف کارگردان رو گوش کنه نه اینکه صرفا بخواد تک روی کنه و هدف رو فدای منفعت های شخصی اش نکنه.
اگر می خواید بازی سازی رو یاد بگیرید نباید افرادی که بازی می سازند رو مسخره کنید. باید یاد بگیرید اونها رو تشویق کنید و سپس از اونها یاد بگیرید و سپس خودتون و همینطور افراد ضعیف رو پیشرفت بدید.
شاید از خودتون بپرسید کسی هست که حرف از همه اینا زدن رو خوب می دونه اما خودش نتونسته هنوز یه خروجی خوب از خودش بیرون بده. باید بگم شما سخت در اشتباه هستید.
یک کارگردان حتما یا صرفا نباید بهترین بازی رو ساخته باشه. کارگردان های موفقی در دنیا هستند که خودشون وقت ساخت بازی رو ندارند اما تجربه ی اونها تیم های بسیار بزرگی رو هدایت کرد و احتمال یا درصد رفتن به بیرواهه ها رو بسیار کم کرد.
یادتون باشه وقتی در اینترنت یا تلگرام یا هر سایت دیگه ای هستید این خود شمایید که مسئول گفته های خودتونید.
خیلی وقتا می بینم افراد تازه کاری که خودشون چیز زیادی از بازی سازی نمی دونن می یان و یه نفر رو سوژه ی خنده های خودشون می کنن و با فوروارد کردن حرف هایی که از روی ضعف خودشون بر می آد،شروع می کنن به ایراد گرفتن و پشت سر گفتن همدیگه. این دقیقا از ضعف آدم های ناتوان سرچشمه می گیره و قوی ترین ادم کسی هست که یاد بگیره هر چند نه به ظاهر ،توی دلش این افراد ضعیف رو ببخشه و با یک لبخند از کنارشون رد بشه.
طرف میاد و فلانی رو تخریب می کنه که هی چه و چه که مثلا چی. این خود مسخره بازی ای هست که خودمون سازندش هستیم و یه روزی چنان خارمون می کنه که ندونیم از کجا خوردیم...
پس یا سعی کنید بازی نسازید یا وقتی تو این وادی قدم می ذارید قبلش یادتون نره وضوی آلزایمر بگیرید تا نامردی و ترس و وحشت و بی پولی و عدم اعتماد به همدیگه رو یادتون بره.
در غیر اینصورت شما بازی باز هم نخواهید بود حتی اگه به ظاهر اسم بازی ساز روی شما بذارن.
و زمانی که به اوج رسیدی،لبخند خود را نثار سنگریزهایی کن که پایت را خراشیدند.
