کدام توزیع لینوکس را نصب کنم؟

gameover.blog.ir

این سوال که کدام توزیع لینوکس را نصب کنم بیشتر مد نظر کاربرانی است که می‌خواهند به لینوکس مهاجرت کنند و اگر راهنمای درستی نداشته باشند در خیل عظیم و گسترده توزیع‌های لینوکس برای انتخاب، به معنای واقعی غرق می‌شوند! توزیع‌هایی که هر کدام نام و امکانات متفاوتی دارند و هر کسی بنا به دلایلی توزیعی را از بقیه بهتر معرفی می‌کند و شما را در انتخابتان بیشتر سردرگم می‌کند.

اما این سوال مخصوص تازه واردها نیست و دیگر کاربران هم برایشان سوال است که بالاخره کدام توزیع را به‌صورت پایدار و مستمر نصب کنم؟! سوالی که همیشه بی‌جواب است چون توزیع‌های لینوکس هر کدام هدفی دارند و اصولا گفتن این‌که یک توزیع از همه بهتر است حرف اشتباهی است؛  اما من در اینجا می‌خواهم مطالبی بگویم تا انتخاب بهتر را انجام دهید.

همان‌طور که گفتم هر توزیع لینوکس برای هدف خاصی تهیه شده است و اصلا هدف گنو/لینوکس هم این است که هر کسی یا گروهی به سلیقه خود توزیعی را سفارشی و استفاده کنند. مثلا برای استفاده در بخش نظامی مسلما کار درست این است که توزیع شخصی از هسته تهیه کنیم و امکانات مورد نیاز را در آن بگنجانیم یا اینکه اگر نیاز به سیستم عاملی داریم که حجم بسیار کمی باید استفاده کند، می‌توانیم از توزیعی مانند Tiny Core استفاده کنیم.

بیایید سوال را محدودتر کنیم و بگوییم برای استفاده شخصی کدام توزیع مناسب است. اکنون می‌توانیم بهتر جواب بدهیم.

نگاهی بیندازید به تصویر زیر که کوچک شده درخت غول پیکر توزیع های لینوکس است!

در این نمودار توزیع‌های معروف که بیشتر کاربرد شخصی دارند درج شده است و بعضی توزیع‌ها از دیگری گرفته شده اند.

همان‌طور که می‌بینید باز هم گستره انتخاب وسیع است.

اکنون بگذارید کمی محدودتان کنم! و با توجه به معروفیت و جمع‌بندی‌هایی که از گفته‌ها و شنیده‌ها، مطالبی که خوانده‌ام، تجربه شخصی و … بگویم که بیشتر به توزیع‌هایی که با رنگ قرمز مشخص شده‌اند توجه کنید!

اکنون بیایید بسته به نیازتان توزیع مورد نظر را انتخاب کنیم.

اگر تازه می‌خواهید به لینوکس مهاجرت کنید پیشنهاد من به شما لینوکس مینت (Linux Mint) یا اوبونتو (Ubuntu) است. دیگران فدورا (Fedora) هم پیشنهاد می‌کنند اما من نه! چون ورود با فدورا کمی سخت‌تر از ورود با مینت و اوبونتو است. لینوکس مینت و اوبونتو که هدف اصلی آن‌ها معرفی لینوکس به جهان است و کاربران عادی را بیشتر در نظر دارند، هر دو دارای منابع آموزشی فارسی و لاتین زیادی در سطح اینترنت هستند که تقریبا هیچ وقت شما را بی‌جواب نمی‌گذارند. از طرفی به راحتی اکثر سیستم‌هایی که شما دارید را پشتیبانی می‌کنند و بدون درگیری و به‌راحتی نصب می‌شوند و قابل استفاده هستند. همچنین مرکز برنامه قوی دارند که شامل طیف وسیعی از نرم‌افزارها است و در سطح اینترنت هم برنامه‌های موجود اگر برای لینوکس وجود داشته باشند مطمئن باشید برای اوبونتو و مینت نسخه مخصوص دارند و به راحتی قابل نصب هستند؛ به‌گونه‌ای که اخیرا هنگامی که برای دریافت برنامه‌ای به سایتی می‌روید لیست موجود شامل نسخه ویندوز، مک و اوبونتو (قابل نصب در مینت) است و در مرحله بعد دیگر توزیع‌های لینوکس را هم شاید لیست کرده باشند! (توجه کنید که اگر برنامه‌ای برای لینوکس تهیه شده باشد در هر صورت به روش‌هایی می‌توان در هر توزیعی نصب کرد اما در اینجا منظور من راحتی کار است).

توزیع لینوکس مینت از اوبونتو گرفته شده است و ساختار آن کاملا بر پایه اوبونتو است و برنامه‌های آن را پشتیبانی می‌کند اما کمی امکانات بیشتری به شما می‌دهد و همچنین میزکارهای بیشتری با پشتیبانی بهتر، برای شما مهیا می‌کند. اوبونتو در اصل با میزکار یونیتی است که با وجود سادگی، زیبایی و تجربه کاربری خوب، امکانات شخصی‌سازی کمی دارد اما لینوکس مینت انواع میزکارها از جمله کی دی ای را در اختیار شما می‌گذارد. میزکار کی دی ای چارچوبی شبیه میزکار ویندوز دارد و امکانات شخصی ساز آن بسیار مناسب است و محیط کار آن (پلاسما) در نسخه جدید بسیار زیبا طراحی شده است. البته نسخه‌هایی مانند کوبونتو (Kubuntu) هم میزکار کی دی ای دارند اما مینت پایدارتر است و امکاناتی دارد که فراتر از آن است.

البته شما می‌توانید از توزیع‌هایی مانند آریوس (AriOS) استفاده کنند که همان اوبونتو است اما پیکربندی راحت‌تری شامل برنامه‌های مفید، فونت‌های فارسی و … را برای فارسی زبانان مهیا کرده است تا کاربران خیلی راحت‌تر با محیط سیستم عامل جدیدشان آشنا شوند.

خب اگر کاربری هستید که مدتی است از گنو/لینوکس استفاده می‌کنید احتمالا با ویژگی‌های هر توزیع آشنا شده‌اید و خودتان می‌دانید کدام توزیع نیازهای شما را پوشش می‌دهد اما معمولا توزیعی مانند اوپن سوزه (openSUSE) و یا مگیا (میجیا Mageia) برای یک کاربر حرفه‌ای که نمی‌خواهد زیاد هم درگیر باشد مناسب است و پایداری و قدرتشان لحظات شیرینی برای شما می‌سازد!

اگر می‌خواهید فراتر بروید و کمی درگیر شوید توزیع دبیان (Debian) و مخصوصا آرچ لینوکس (Arch Linux) بسیار مناسب هستند و هم در زمان نصب درگیر می‌شوید و بیشتر یاد می‌گیرید و هم بعد از نصب! علاوه بر این می‌توانید توزیع خود را از پایه، آن گونه که دوست دارید شخصی‌سازی کنید؛ به دور از امکانات و بسته‌های اضافی که مورد استفاده شما نیستند.

برای سرور هم توزیع‌های دبیان و سنت او اس (CentOS) با توجه به پایداری، امکانات، امنیت و پشتیبانی بیشتر نرم‌افزارهای تحت وب از این دو توزیع، حرف اول را می‌زنند و اکثر سرورهای لینوکس با آن‌ها راه‌اندازی شده‌اند.

در اخر باید بگویم که این‌ها همه پیشنهاد بود و انتخاب بسته به نیازتان باید باشد و در این مطلب توزیع‌هایی گفته نشد که برای برخی بهترین انتخابند و امیدوارم کسی ناراحت نشود که توزیع مورد علاقه‌اش در اینجا خوب فوکوس نشده است! و بنده سعی کرده‌ام این مطلب به‌دور از غرض و بر اساس واقعیت‌ها باشد و نه علاقه شخصی خودم (چیزی که متاسفانه در بین کاربران لینوکس بسیار زیاد است) یا هر دلیل دیگری.

---

منبع:linuxihaa.ir